'De drijfveer van Bas en Edwin is echt het creëren van werkgeluk'

Francisca: "Als moeders zagen wij twee goede vrienden met een enorme drang om te creëren, maar in eerste instantie dachten we: jullie hebben geweldige opleidingen gedaan, ga nu gewoon werken! We maakten ons zorgen, maar we hebben wel allebei geïnvesteerd zodat ze hun bedrijf konden opstarten."

Sylvia: "Toen Bastian me erover vertelde, dacht ik alleen maar: hij zweeft een meter boven de grond, dit wordt niks. Ik zei nog: 'Ga gewoon voor een baas werken', maar Bas en Edwin geloofden echt in hun idee. Toen ze een proefpersoon nodig hadden voor een talentenanalyse, ben ik dat geworden. Zo werd ik de eerste officiële TMA-kandidaat in het systeem."

Sylvia: "Een paar maanden nadat ik die talentenanalyse had gemaakt, zei Edwin: 'Je past precies in het profiel van de aanvulling die we nodig hebben, wil je niet bij ons komen werken?' Ik vroeg mijn toenmalige werkgever of ik een maandje vrij kon nemen om te kijken of het iets voor mij was. De administratie was een chaos: een doos vol papieren, nog geen enkele factuur verstuurd... Na die maand dacht ik: 'Nu heb ik alles op poten gezet, ik kan ze toch niet alleen laten?' Dus ben ik hier begonnen en ben sindsdien niet meer weggegaan."

Francisca: "Ik werk hier nu al zo'n achttien jaar. Voorheen was ik directeur bij een opleidingsinstituut, maar toen kreeg ik plots hartstilstanden en belandde ik in een revalidatietraject. Toen besefte ik: die directeursfunctie is niet meer voor mij. Ik zat behoorlijk in de put, want mijn ambitie was er niet minder op geworden. Edwin en Bas zeiden: 'Kom bij ons op de loonlijst, dan heb je die stress niet meer.' En: 'Geef maar aan wat je nodig hebt en wat je kunt doen, jij levert altijd je geld op.' Dat is typisch voor Edwin en Bas, die denken altijd vanuit vertrouwen en persoonlijke mogelijkheden."

In koor: "Zeker niet!"

Francisca: "We houden het niet opzettelijk achter, maar we doen er ook niet echt veel mee. Als klanten mij vragen naar het ontstaan van het bedrijf, vertel ik altijd hoe het begonnen is met die twee jongens. Soms zeg ik dat Sylvia en ik hun moeders zijn. Vooral om te laten zien dat we als zeventigplussers nog volop aan het werk zijn. We zijn het levende bewijs dat het niet stopt als je blijft werken aan je talenten."

Sylvia: "Die eerste TMA van mij is de analyse die het meeste wordt gebruikt als voorbeeld. Maar wel onder een andere naam, hoor, het is niet zo dat ze steeds de TMA van Sylvia van Amstel tevoorschijn toveren. Sterker nog, nieuwe medewerkers bij TMA weten vaak niet eens dat het de mijne is."

Francisca: "Ik heb geen specifieke anekdote, maar wat ik echt noemenswaardig vind: de vriendschap tussen Edwin en Bas, de loyaliteit die ze hebben naar alles en iedereen, en hun enorme doorzettingsvermogen. Zij zijn degenen die hebben doorgezet op iets wat er nog niet was, maar waarvan zij voelden dat er een behoefte aan was. Het ging echt niet vanzelf; het was keihard werken, in het begin verdienden ze niks. Wat ik echt bewonder is dat ze altijd zijn blijven doorgaan."

Francisca: "Ik ben begonnen als manager en nu ben ik veel meer bezig met het product zelf. Dat product is natuurlijk enorm veranderd: van een klein bootje naar een groot schip. Vroeger was het: we hebben een persoonlijkheidsanalyse ontwikkeld en we leren jou hoe je hiermee een goed gesprek voert. Nu is het een datagedreven concept en draait het om de implementatie van talentmanagement: heb je goede competentieprofielen, zijn je leidinggevenden goed opgeleid, heb je de juiste mensen in je team? Mijn rol als manager was: zeg maar waar je heen wil met dit schip, ik zorg ervoor dat we er met de mensen naartoe komen. Van nature ben ik gericht op marketing en sales."

Sylvia: "In mijn rol zelf is er niet veel veranderd: ik deed toen en doe nu de financiële zaken. De administratie zit nu natuurlijk niet meer in een kluis of in mappen ⎻ al stop ik daar af en toe nog wel wat in ⎻ maar is geautomatiseerd. Buiten die automatisering zijn we enorm gegroeid. We zijn met veel meer mensen en werken samen met een heleboel partners."

Francisca: "Laatst zei ik tegen Edwin en Bas: 'Het is nu echt een mooie tent geworden, zouden jullie het willen verkopen?' Toen zeiden ze: 'Wat moeten we dan met dat geld?' Ze vinden het veel mooier dat ze gelukkige medewerkers hebben die hun talenten kunnen inzetten. En dat ze met hun bedrijf ervoor zorgen dat dit ook in andere organisaties kan gebeuren. Ze zijn nooit geldgedreven geweest; hun drijfveer is echt het creëren van werkgeluk."

Sylvia: "Ik sterf in het harnas, denk ik. Toen ik destijds ja zei op de vraag of ik hier wilde komen werken, heb ik dat met volle overtuiging gedaan en ga ik dat ook blijven doen. Ik ben 73 en werk nog steeds fulltime. Ik zou ook niet weten wat ik anders de hele dag zou moeten doen. In de weekends sta ik op het sportveld voor mijn kleinkinderen en in de meivakantie ga ik met hen naar Legoland. Super leuk, maar door de week werk ik graag verder. Het is ook fijn dat ik op kantoor mijn zoon weer zie. Dan kan ik er tenminste voor zorgen dat hij ook wat eet en niet alleen maar doorwerkt."

Francisca: "Ik kijk altijd naar waarde, dus ook naar wat mijn toegevoegde waarde kan zijn. Ik heb voor dit jaar een nieuw product bedacht, waar ik nu mee aan de slag ga. Ik ga een dag lang al mijn kennis en ervaring delen met leidinggevenden op hoog niveau, zodat zij hun eigen talentreis kunnen maken. Voor nu lever ik die waarde dus nog aan TMA, maar ik werk wel 60 uur per week omdat er veel 'work to be done' is. Ik wil weer terug naar 40 uur. Het is wel een beetje gek dat ik op 72-jarige leeftijd om 5.45 uur opsta om hier om 7 uur op kantoor te zitten. Ik had een tijdje terug een bezinningsmoment. Ik realiseerde me dat het geweldig is dat ik nog kan werken en zo betrokken ben, maar ik weet ook: als ik eruit zou stappen, weet ik dat TMA blijft. Zelfs als Edwin en Bas eruit zouden stappen.

Het kind TMA is volwassen geworden en kan op eigen benen staan, dat geeft zo'n fijn gevoel. Door de jaren heen is de bemanning van het TMA-schip gegroeid en worden er veel talenten ingezet om ook in de toekomst verder te groeien. Het is prachtig om vooruit te kijken, maar ook om terug te kijken en te zien dat er een mooie TMA-reis is afgelegd."